Αρχική

Η λυρική προέκταση της γλώσσας στην μυθιστορία αυτή κατοικείται από παραστάσεις συναισθημάτων που σε κυριαρχούν κι όταν εγκαταλείπεις την ανάγνωση ανάμεσα στο διάστημα που το κείμενο εντοπίζεται στη διαμεσολάβηση της ταύτισης με το εντοπιζόμενο κάθε φορά διανόημα τής καθημερινότητάς σου, πράγματι μάλλον φαινόμενο του Πάθους.
Το εγχείρημα του νοητού Κόσμου επισημαίνει στην μυθοπλασία ένα επισταμένο αξιακό ήθος που το εμπιστεύεσαι άμεσα στο παρατιθέμενο ζήτημα της αντλημένης από αυτό συμπεριφοράς των χαρακτήρων του βιβλίου. Ο έρωτας εδώ επαναφέρει τον ασύνδετο κειμενικό χρόνο και αποσταθεροποιεί προκλητικά μιαν ενδεικτική στην παράδοση ελληνική οικογένεια, δραματοποιώντας την γνήσια διατύπωση του αφηγήματος σε ρητορική τραγωδία. Παραμένει η ταυτότητα του κειμένου ακέραια και δυσεπίλυτη. Χάλκευση μιας αξιολάτρευτης σκέψης για την αλήθεια σε οποιαδήποτε στιγμή από και μέχρι την ευστοχία έκφρασης των διακυμάνσεών της. Το εγχείρημα εδώ στηρίζεται στην τεχνοτροπία της λεπτομερέστατης συνείδησης στο «υποσυνείδητο» του ερωτικού στοιχείου.
Η οικείωση στην σχηματική μεταλλευτική μιας ιδέας είναι μόνιμη στο σύνολο των παρατεταμένων τρόπων στην πειθαρχία της, όταν παρεμβαίνει. Έτσι το βλέμμα σε μια μεταγενέστερη διείσδυση στην φόρμα ανάγνωσης περιγράφεται μέχρι τέλους αποκλειστικά βραδυφλεγές, έτοιμο στην διαδικασία μιας εμφαντικής αναφοράς, απόθεμα εξαρχής στο δίπολο έρωτας-θάνατος, αρσενικό-θηλυκό σα πρώτη οδύνη τής κατανόησής του αφηγήματος συμπλέοντας με κάθε αγωνία και επιθυμία στον παραπάνω λόγο της ακολουθίας στην παραδοχή, που ωφελεί την βιωματική γραφή, που θα σε μπορέσει.
Η μελέτη των αρχετύπων της ιστορίας αυτής στην μνημονική γραφή εικονίζει την αλήθευση πέρα ως πέρα στην παραπάνω λειτουργία. Το σύστημα των ορισμών με ρητή προσοχή ανακλά την ταύτιση στον καθρέπτη των ονείρων μας στην ψυχή σε τέτοιο βαθμό, που να μας παραπέμπει σε μιαν αλληγορική σκέψη της παραμυθίας. Μετατρέπονται έτσι, ζητήματα σε μεταφορές στο έργο επιτρέποντας την παράθεση μιας προκαθορισμένης διαδικασίας στην σπάνια τοπιογραφία της εν γένει σχεδόν διαπερατότητας στη λογοτεχνική γραφή.
Ομορρυθμεί ο χαρακτηρισμός ενός απαλόγραμμου συναισθήματός μας, που εκτιμά την εσωτερική ανασύνθεση στο μέγεθος της καλαισθησίας του. Ετερόκλητη προτροπή σε μιαν άσκηση ερμηνείας με τη μέθοδο της αυτοαναφορικότητας στα βασικά συστατικά ενός δυσεπίλυτου διανοητικού σχήματος, που καταγίνεται με την προϋπόθεση να το αντιληφθούμε συνδέοντας την ίδια την αισθητική του πράγματος. Που ξέρει να υπάρχει, να μεγαλουργεί, να αφαιρεί με την ίδια δυναμική σε κάθε σύνθεση με την ακρίβεια ωσάν τεχνοκράτης στα ελληνικά γράμματα. Αφορμή συνθήκης το δικαίωμα στον τρόπο μιας δημοκρατικής εκδήλωσης πάθους κάθε αξιακό πολιτεύεσθαι στο ξημέρωμα μας. Η καταγωγική του ρίζα ανάγει την προφορικότητα τού κειμένου αυτόθι σε μιαν ανατροπή, που είναι αντιληπτή στην ιδιωτική μορφολογία τής διατύπωσης σ’ ένα συλλαβικό κορμί με χρονικό φορτίο την λυρική υπόστασή του και ενός δισταγμού καθήλωσης που θεμελιώνει έτσι, την εξήγηση κρυπτικής ανάγνωσής του από ένα άλλο σώμα.
Ασημίνα Αντ. Χασάνδρα

Η ποίηση της συλλογής αυτής είναι γραμμένη στην παραδοσιακή γνωμική (διδακτική) ποίηση. Και όταν λέμε γνωμική ποίηση, εννοούμε εκείνη που εκφέρει γνώμες και απόψεις με τρόπο συνοπτικό – αποφθεγματικό πάνω σε κοινωνικά, πολιτικά, υπαρξιακά, πολιτιστικά, φιλοσοφικά και άλλα θέματα και προβλήματα της ζωής. Έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα με κορυφαίο εκφραστή της τον ποιητή ΘΕΟΓΝΗ, ο οποίος είχε γράψει δυο χιλιάδες τέτοια ποιήματα από τα οποία έχουν σωθεί περίπου τα εξακόσια και διδάσκονται σε ξένες χώρες. Είναι το είδος της ποίησης που αρέσει στο αναγνωστικό κοινό και είναι πολλοί αυτοί που ζυγίζουν την αξία του ποιητή όχι τόσο από τη δομή της ή τις όποιες εικόνες της, αλλά από τα μηνύματα και τα νοήματα που εκπέμπει. Μηνύματα και αποφθέγματα, που τα επαναλαμβάνουν σε κάθε περίπτωση. Και δεν έχουν άδικο, γιατί η ποίηση γενικά είναι ένα άνθος που μοσχοβολάει και ευφραίνει τον άνθρωπο. Από τα άνθη αυτά άλλα παραμένουν μόνο άνθη και μαραίνονται με το χρόνο ή τα παίρνει ο άνεμος, όπως είναι η πολυβραβευμένη μοντέρνα ποίηση (ποίηση του ονείρου ή του παραλόγου) και άλλα, όπως είναι η γνωμική ποίηση, δένουν και καρπούς. Καρπούς που άλλοι είναι πικροί και δεν τρώγονται (ανοησίες), άλλοι είναι νόστιμοι και γλυκείς (κοινωνιολογία-φιλοσοφία) και θρέφουν τον όπου γης άνθρωπο και που άλλους θίγουν και άλλους ικανοποιούν. Η δε θεματολογία της είναι τόσο ανεξάντλητη όσο και η ζωή. Ειδικά δε στη συλλογή αυτή, το ίδιο περιεχόμενο αποδίδεται σε δύο επιμέρους μορφές, τόσο σε ελεύθερο στίχο, όσο και σε στιχουργικό.

Στο είδος αυτό της γνωμικής ποίησης έχω γράψει μέχρι τώρα οχτώ χιλιάδες εννιακόσια ποιήματα που περιέχονται σε ενενήντα (95) συλλογές των εκατό περίπου ποιημάτων η κάθε μια, από τις οποίες οι 87 έχουν συμπυκνωθεί σε δέκα τόμους των οχτακοσίων ποιημάτων ο καθένας.

Από τις συλλογές αυτές οι δέκα τέσσερις έχουν μεταφρασθεί σε ξένες γλώσσες όπως στην Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική, Ρωσική, Κινεζική, Μογγολική και κυκλοφορούν στο εξωτερικό, ενώ μεμονωμένα ποιήματα έχουν μεταφρασθεί και στην Ιταλική, Βουλγαρική, Αλβανική, Βραζιλιάνικη. Εξ αυτών η συλλογή με τον τίτλο «ΤΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ» ανακηρύχτηκε, έπειτα από παγκόσμιο ποιητικό διαγωνισμό, ως η καλύτερη διεθνώς για το έτος 2009, από το Παγκόσμιο Κέντρο Έρευνας και αξιολόγησης της ποίησης, που εδρεύει στην Κίνα, το οποίο και τη μετέφρασε στα Κινέζικα. Το παγκοσμίου κυκλοφορίας περιοδικό «ALMANAC», που εκδίδεται στη Μογγολία βράβευσε την ποιητική συλλογή μου με τον τίτλο «ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ» τη μετέφρασε από τα Αγγλικά στα Μογγολικά και την κυκλοφόρησε σε δίγλωσση μετάφραση στο εξωτερικό μαζί με το περιοδικό, ενώ ο Ρώσος Ακαδημαϊκός και ποιητής Dr Adolf Shvedchikou, Ph. Litt. D. μετέφρασε την ποιητική συλλογή με τίτλο «ΑΠΟΡΙΑΣ ΑΞΙΟΝ» από την Αγγλική στη Ρωσική και την κυκλοφόρησε στη Ρωσία. Για το ίδιο είδος της γνωμικής ποίησής μου βραβεύτηκα από την Ακαδημία των ΠΕΝΤΕ ΗΠΕΙΡΩΝ την 26-01-2010 κατά την εορτή της Απελευθέρωσης των Ινδιών έπειτα από πρόταση Ινδών ποιητών στην πόλη Aligarh των Ινδιών. Ο δε Ινδός ποιητής-κριτικός και δημοσιογράφος JASVINDER SINGH FREELANCE έκανε εκτεταμένη αναφορά σε ημερήσια εφημερίδα του Νέου Δελχί. Το περιοδικό με τον τίτλο PENSE AQUI PENST DE ARTE POSTAL που εκδίδεται στη Βραζιλία για αρκετό χρονικό διάστημα μεταξύ του άλλου περιεχομένου του, δημοσίευε κατ’ επιλογή και δύο ποιήματα από την παγκόσμια λογοτεχνία και το ένα εκ των δύο ήταν από ποιήματα αυτής της γνωμικής μου ποίησης.

Πλήθος δε κριτικών και επαινετικών επιστολών έχουν γραφεί για το είδος αυτό της γνωμικής-αποφθεγματικής ποίησής μου.

ΠΟΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ

Είχε χειμώνα στην καρδιά, μα κοίτα!

Άνθισε ένα μικρό, τόσο δα μικρό, λουλούδι…

Με γέμισε ευφορία, πόσο γλυκιά η μυρωδιά του!

Της άνοιξης τραγούδι μ’ ένα τόσο δα μικρό λουλούδι…

Της άνοιξης τραγούδι θέλω να σου πω…!

Χαρμάνια τροπικά
διάφανα σαν πόσιμο νερό
διαυγή σαν καλοκαίρι
υγρά σαν δάκρυα
ελαφρά σαν τη χαρά
απαλά σαν το χεράκι σου
μεγάλα και μικρά σαν στιγμές
ιριδίζοντα σαν επιθυμίες
υποσωματίδια εκρηκτικά
εφήμερα σαν εσένα κι εμένα
μπροστά σου είναι όλα. Έλα να παίξουμε
*
Panthera tigris ή λευκή γονιδιακή μετάλλαξη
Η απόφαση
να αφήσω πίσω στην ομίχλη
τους φαύλους κύκλους των δρόμων
τους μηχανικούς κρίκους των ρολογιών
και τα εξαρτήματα των κατοικιών,
ήρθε, όταν κατάλαβα
πως ήσουν πάντα εδώ
αθόρυβα μαζί μου βηματίζεις
το πέλμα σου είναι το πόδι μου
ίδια ουσία ίδια καρδιά ίδιο πνεύμα
της νύχτας, του τρόμου, της μοναξιάς,
πλάσμα που στην αιχμαλωσία δε ζευγαρώνει˙
η τιμή και η Τιμή της άγριας φύσης, βλέπεις
Το αποφάσισα λοιπόν,
πέταξα κάτω το ποδήλατο και πέταξα
Άλλωστε όλα είχαν πλέον οξειδωθεί
από το αίμα μου το άλλο
Τώρα είμαστε ελεύθερες κι οι δυο,
κολυμπάμε και κυνηγάμε
όπως μας ταιριάζει,
λευκές και μυθικές
στων φεγγαριών τις όχθες
τις υδάτινες
*
Παγίδα
Μαύρος πάνθηρας σε κλουβί
πάει πέρα δώθε
Αρσενικό ή θηλυκό δε διακρίνω
πάει πέρα δώθε
Η ουρά του χτυπάει στα κάγκελα
βρυχάται υπόκωφα
μέσα απ’ την κοιλιά του
Τραγούδι σειρήνας
μαγνητίζει περαστικούς
στέκονται και θαυμάζουν
Το μαύρο στιλπνό του τρίχωμα
πώς πάλλονται τα πλευρά
πώς διαγράφονται τα κόκκαλα
οι ωμοπλάτες πώς κυρτώνουν
στο νευρικό βηματισμό του
πώς γυαλίζουν τα μάτια του
με τη σαγήνη του θηρίου
Καμιά φορά οσμίζεται
κάποιον που τον κοιτάζει για ώρα
Στηλώνει το βλέμμα του πάνω του
ακινητοποιώντας τον
και καθώς η πόρτα του κλουβιού
είναι πάντα ανοιχτή μόνο για τον ίδιο
πατάει το βαρύ του πέλμα αργά
στον αέρα απ’ έξω
Πρώτο βήμα Δεύτερο βήμα
Στο τρίτο
Σπάζει σε μυριάδες κομματάκια γυαλί
Το βράδια με πανσέληνο
επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό
Και κάθε πρωί ο μαύρος πάνθηρας
συνεχίζει το πέρα δώθε μέσα στο κλουβί του
Μοναδικός μάρτυρας το αίμα
που σταλάζει από την ανοιχτή πόρτα
*
Σουρικάτες
Μπαίνω στο λεωφορείο
Πλήθος κόσμου
Τραγουδάω δυνατά το αγαπημένο μου τραγούδι
Όλοι με στραβοκοιτούν
Φτάνω στο κέντρο
Κάποιος στην αιχμή του δρόμου σταματά
Κοιτάζει προσηλωμένος στο κενό
Εστιάζει την προσοχή του για ώρα
Κάπου σε ένα ανύπαρκτο κάτι
Σιγά σιγά κι ένας δεύτερος
Κι ένας τρίτος κι ένας άλλος
(Αν έπεφτα από τον γκρεμό
θα έπεφτες κι εσύ;)
Η δύση στις ερήμους
πίσω και πάνω από τις αμμοθίνες
Βασιλεύει

Η παρούσα συλλογή αποτελείται από τρεις ενότητες με ενενήντα (90) εν συνόλω ποιήματα, ήτοι: Τα αμφιδήριτα του νου, Τα άρρητα του λόγου, Τα ένδοξα του αγώνα.

Στις δύο πρώτες ενότητες εκφράζονται σκέψεις και στοχαστικά νοήματα, που αντλήθηκαν μέσα από το
φιλοσοφικό, οντολογικό και νοητικό πεδίο καθώς και τον ιστορικό λόγο και χρόνο. Ενώ στην τρίτη ενότητα γίνεται μια ωδη- πορική λυρική προσπάθεια, διάσωσης μνήμης και παραδόσεων, με σύμβολα και αναφορές, σε ηρωικές μορφές του ένδοξου αγώνα, για την Ελευθερία και την εθνική μας ανεξαρτησία.

Τα θέματα εκτείνονται σε τοπία πέραν της γνώσης και απασχολούν την ανθρώπινη ύπαρξη και διανόηση διαχρονικά. Οι έμμετρες σκέψεις καλύπτουν επίσης, μια ευρεία γκάμα ιδεών, που μπορεί ν’ αποτελέσουν, μια καλή αφορμή, για νέες αναζητήσεις από τον αναγνώστη, για τον αισθητό και νοητό υπερβατικό κόσμο, που μας περιβάλλει. Τούτο γιατί αναμφίβολα, όσο πιο νωρίς μάθει κανείς να διευρύνει το λόγο, το νου, τις ιστορικές μνήμες και τις αισθήσεις του γενικότερα, τόσο περισσότερο σύμπαν θα μπορέσει να χωρέσει τελικά μέσα του, κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Η ποιητική συλλογή «Το ταξίδι των αισθήσεων» είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο των αισθήσεων που αφυπνίζει τη συναισθηματική νοημοσύνη της ψυχής και πυροδοτεί μία σειρά από συναισθηματικές αντιδράσεις που αποτυπώνονται ανεξίτηλα σε κάθε κύτταρο του μυαλού και του σώματος του αναγνώστη.
Είναι ένα ταξίδι συναισθηματικής και διανοητικής διαύγειας όπου σκέψεις και συναισθήματα αναμοχλεύονται από κοινού με τα χρώματα, τα αρώματα, τις γεύσεις και τους ήχους της φύσης και απογειώνονται σε ένα κρεσέντο αισθήσεων δημιουργώντας στιγμές που αποτυπώνονται σαν βάλσαμο στον ψυχικό του κόσμο και φωτίζουν τα πιο σκιερά του μονοπάτια.