Προσφορές Βιβλίων -50%

“Η τελευταία του πνοή βγήκε παράξενα από το στραβό του χαμόγελο. Σαν ήχος δεν ήταν επιθανάτιος ρόγχος, αλλά έμοιαζε με αναστεναγμό ανακούφισης. Τα μάτια του ήταν πάντοτε καρφωμένα πάνω στο σώμα μου, θέλοντας να πάρει μαζί του στον αιώνιο ύπνο την αψεγάδιαστη και παγωμένη μορφή μου. Ήθελε να την κρατήσει μαζί του. Μια πηγή φωτός, μέσα στο σκοτάδι της καρδιάς. Αυτός, όπως κι εγώ, δε θα έπαυε να υπάρχει, θα μεταμορφωνόταν σε κάτι άλλο και μαζί του θα ταξίδευα για πάντα. Έπρεπε να διατηρηθεί η μαγεία του Σαμανισμού στον επίγειο κόσμο! Της δικής μου θρησκείας, της Σαμμανή!”

Η Σαμμανή είναι η Θεά της Φύσης, της Μαγείας. Όταν τελικά ηττήθηκε από τον Δαίμονα Ταβαέτ στον πόλεμο υπέρ της μαγείας στον επίγειο κόσμο, μαζί με τον πιστό της ακόλουθο, υβρίδιο Βικά, αρνούνται τη θεϊκή τους υπόσταση και μετενσαρκώνονται στη Γη, για να έχουν μια ευκαιρία να είναι μαζί. Όταν τελικά, μετά από αρκετές μετενσαρκώσεις, συναντιούνται ξανά, αρχίζει η διαδικασία της αφύπνισης και μεταμόρφωσης τους.

Θα έρθουν σε σύγκρουση η φθαρτή σάρκα τους, τα συναισθήματα και οι επιθυμίες τους ως άνθρωποι, με την ουράνια υπόσταση τους;

Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας “Έκπτωτη Θεά”!

Στο έβδομο τεύχος-τομίδιο του ενδεκάτομου συνολικά έργου του “10 και μία δεκαετίες πολιτικών διαιρέσεων: Οι διαιρετικές τομές στην Ελλάδα την περίοδο 1910-2017”, ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος “ακτινοσκοπεί” τη πορεία και τις εσωτερικές αντιφάσεις της δικτατορίας, αναδεικνύοντας πως οι εσωτερικές διαιρέσεις του στρατιωτικού καθεστώτος ήταν πολύ μεγαλύτερες από ό,τι γενικώς πιστεύεται. Οι φορείς της ένστολης εθνικοφροσύνης ήρθαν ως άμυνα του έθνους απέναντι στην υποτιθέμενη εθνική ανευθυνότητα των πολιτικών. Έπεσαν εν μέσω εθνικής συμφοράς. Κατέλαβαν την εξουσία ως αντίδραση στις διασπαστικές της εθνικής ενότητας τάσεις που καταλόγιζαν στην κομματοκρατία. Θέλησαν να αντιδράσουν στις υπερβολές μιας δημοκρατίας, την οποία θεωρούσαν υπέρμετρα επιτρεπτική. Οδήγησαν σε μια Μεταπολίτευση, που θα μπορούσε να θεωρηθεί «ελευθεριάζουσα» και τις συνέπειες των υπερβολών της οποίας πληρώνει σήμερα η χώρα. Το “καθεστώς της ένστολης εθνικοφροσύνης” διαπερνιόταν από πλήθος εσωτερικών εντάσεων, αποκλινουσών βλέψεων για τη φύση, την επιθυμητή πορεία και τις στοχεύσεις του, ενώ υπήρχαν μεταξύ των πρωταγωνιστών του διαφορετικές αντιλήψεις τόσο για το βαθμό αποδεκτής και λυσιτελούς αγριότητας/επιείκειας όσο και για τη στάση του προς προϋφιστάμενους θεσμούς και παράγοντες, με τους όποιους η θεσμοθετημένη στρατοκρατορία όφειλε να συνυπάρξει. Παράλληλα, αναδεικνύονται και οι προσωπικές αντιδικίες, οι ανταγωνισμοί, οι ανθρώπινες μικρότητες, αλλά και το συντεχνιακό υπόστρωμα διαιρέσεων που κάποια στιγμή διαπέρασαν εσωτερικά το καθεστώς, σφραγίζοντάς το και καθορίζοντας την πορεία του.

Ο Ζαφείρης, με τη βοήθεια του Θεού, έχει αναλάβει αμισθί τη φροντίδα των μοναχικών ηλικιωμένων κυριών της γειτονιάς, της Δόμνας και της Φωτούλας. Ώσπου μια μέρα ο Μπάμπης βαράει δυνατά την πόρτα του πάνω διαμερίσματος και φεύγει, το μωρό πατάει τις τσιρίδες, η μάνα του τρέχει αγχωμένη στη δουλειά για να καλύψει ένα λάθος της, και η ισορροπία χάνεται.

Στην οδό Φιλελλήνων οι ήρωες περπατούν πάνω κάτω δοκιμάζοντας την αντοχή των κρασπέδων. Ανιχνεύουν τις πράξεις τους στα όρια τους, αναζητώντας αιτίες και συνέπειες.

Η μάνα, η μάνα-Εκκλησία, η μάνα-Ελλάδα, η μάνα-Ευρώπη, η μάνα-ανασφάλεια, τα γηρατειά, ένα έθνος που γερνάει μόνο του, η πρώην μάνα που γερνώντας γίνεται το μωρό. Η κληρονομιά των γονέων που άλλοτε μας θάβει κι άλλοτε μας ξελασπώνει· οι δόξες κι οι αμαρτίες τους που συνεχώς μας καταδιώκουν. Η φύση του καθενός που απότομα ξεκόβει από τη ρίζα της κι από μόνη της ξεσπαθώνει, που δε λαμβάνει υπόψη παλιά τεφτέρια και λογαριασμούς.

Και η ματιά των άλλων, των ξένων, των μακρινών, των πιο δικών μας μακρινών, ένα κατασκευασμένο επί αιώνες ψέμα εθνικού μεγαλείου που τους χωράει όλους και μια αλήθεια στο βάθος που τρεμοπαίζει, υπενθυμίζοντας στον καθένα μας ποιος πραγματικά είναι, ποιος άγιος και ποιο τέρας.

Η πικρή παραδοχή πως ό, τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός. Ελλάδα, 21ος αιώνας: Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια.

Παρίσι, 1661: Λίγος χρόνος ζωής απομένει στον πανίσχυρο καρδινάλιο Mαζαρίνο, πρωθυπουργό της Γαλλίας και νονό του Λουδοβίκου 14ου. O Kολμπέρ, έμπιστος του καρδινάλιου, και ο Nικολά Φουκέ, υπουργός των οικονομικών και φλογερός εραστής των τεχνών, αντιμάχονται για τη διαδοχή του.
Tην ίδια εποχή, ο νεαρός Γκαμπριέλ, γραμματέας του Mολιέρου, γίνεται τυχαία κάτοχος απόρρητων εγγράφων υψίστης σημασίας για το κράτος και την Eκκλησία. H ζωή του από δω και στο εξής βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο. Tα έγγραφα αυτά, που κρύβουν ένα μυστικό χιλίων και πλέον ετών, ικανό να αλλάξει τη ροή της ιστορίας, επιδιώκουν με κάθε μέσο να αποκτήσουν κάποια οργάνωση φανατικών καθολικών, μία αδελφότητα που ευαγγελίζεται τη νέα τάξη και ο ραδιούργος Kολμπέρ.
Έτσι ξεκινάει μια δραματική αναζήτηση, από το Παρίσι στο Λονδίνο και από το Λούβρο στο Bο λε Bικόντ, στη διάρκεια της οποίας ο Λουδοβίκος 14ος ανδρώνεται και ωριμάζει γρήγορα, προοιωνίζοντας τον μελλοντικό Bασιλιά Ήλιο.

Πολιτικές δολοπλοκίες, συνωμοσίες, πάθη και παράνομοι έρωτες, σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Λαφοντέν, ο Περό, ο Mολιέρος και ο ντ’ Aρτανιάν, αλλά και αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα, για την αποκάλυψη ενός μεγάλου μυστηρίου, σ’ ένα ιστορικό μυθιστόρημα που ζωντανεύει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα μιας ξεχωριστής εποχής.

Γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα, δύο νεαροί Γερμανοί ετοιμάζονται να μετρήσουν τον κόσμο. O ένας, ο Αλεξάντερ φον Χούμπολτ, διασχίζει ζούγκλες και στέπες, διαπλέει τον Oρινόκο, δοκιμάζει δηλητήρια, μετράει ψείρες, σέρνεται σε σπηλιές, κατακτά κορυφές ηφαιστείων και συναντά θαλάσσια τέρατα και ανθρωποφάγους. O άλλος, ο μαθηματικός και αστρονόμος Καρλ Φρίντριχ Γκάους, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς γυναίκες, όμως πετάγεται από το κρεβάτι του την πρώτη κιόλας νύχτα του γάμου του για να σημειώσει μαθηματικές εξισώσεις – και αποδεικνύει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Γοτίγγη, ότι ο χώρος καμπυλώνει. Γερασμένοι, διάσημοι και κάπως παράξενοι, συναντιούνται στο Βερολίνο το 1828 και δίνουν το έναυσμα για να γραφεί ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα των τελευταίων χρόνων. Τεράστια λογοτεχνική και εμπορική επιτυχία στη Γερμανία, η “Μέτρηση του κόσμου” ήδη μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.

Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι η εργασία που γίνεται μέσα στην ομάδα-τάξη, αλλά και η ατμόσφαιρα που επικρατεί στο σχολείο μεταξύ των μελών του συλλόγου διδασκόντων, θα μπορούσε να λειτουργεί ως “χώρος” που υποδέχεται, περιέχει και μεταβολίζει δύσκολα άγχη, βιώματα, φόβους και επιθετικά αισθήματα, που συχνά επηρεάζουν αρνητικά ή και καταστρέφουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Αντ΄αυτού πολλές φορές ο εκπαιδευτικός αισθάνεται στο χώρο εργασίας του απειλούμενος και αποτυχημένος, θυμώνει ή απελπίζεται και κύρια επιδίωξή του γίνεται η “απαθής επιβίωση”. Όλα αυτά φέρνουν στην επιφάνεια και πλήττουν τις πιο εύθραυστες και ανεπαρκείς πλευρές του ψυχισμού των εκπαιδευτικών., που τους ωθούν ή στην αντεπίθεση ή στην “παγωμένη απόσυρση”. Ομολογείται επίσης πως οι υπάρχουσες υποστηρικτικές και συμβουλευτικές δομές του εκπαιδευτικού θεσμού, αν και έχουν εντοπίσει αυτά τα θέματα, δεν μπορούν πάντοτε να ανταποκριθούν.

Στις συναντήσεις με εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όλων των ειδικοτήτων, που αποτελούν το περιεχόμενο του ανα χείρας βιβλίο, προτείνουμε την άποψη πως ο εκπαιδευτικός, χωρίς να κινείται ως ψυχολόγος ή ψυχοθεραπευτής, θα μπορούσε να εκπαιδευτεί ώστε να λειτουργεί μέσα στην συνεχή συναισθηματική αλληλεπίδραση με τους μαθητές του, να διαμορφώνει τον ψυχικό χώρο της τάξης του για να φιλοξενεί και να αναγνωρίζει τους “δύσκολους φόβους τους”, να αντέχει και να παραμένει σταθερός, γνωρίζοντας και τα δικά του επώδυνα ψυχικά βιώματα που η παιδαγωγική σχέση ανακινεί.

Πέρα της Γενικής και Ειδικής Διδακτικής κάθε μαθήματος που προϋποτίθεται, οφείλουμε να καλλιεργούμε τη σύνδεση λογικής – φαντασίας – επιθυμίας με τον άλλο και τους άλλους, καθώς και τη δυνατότητά μας για αυτοπαρατήρηση και στοχασμό.

Η σπονδυλωτή ιστορία, που περιγράφεται στο βιβλίο αυτό, σατιρίζει τον τρόπο λειτουργίας μιας κυβέρνησης. Μιας ελληνικής κυβέρνησης. Και βασίζεται στα ανθρώπινα πάθη των μελών της. Άλλωστε η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η πολιτική είναι ένα πολύ πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμούν τέτοια πάθη, πολλές φορές στη χειρότερή τους μορφή.

Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι ένας πρωθυπουργός, ο μυστικοσύμβουλός του και, βεβαίως, τα μέλη της κυβερνήσεώς του, όπου “όλοι μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε”. Το πώς κατορθώνει να κυβερνάει αυτή η κυβέρνηση και να επιβιώνει πολιτικά, επιδέχεται μόνο ερμηνείες από το χώρο της μεταφυσικής. Όμως κάπως έτσι δεν επιβιώνει και η Ελλάδα επί 2.500 χρόνια; Και δεν θα μπορούσε μία κυβέρνηση και μάλιστα για το 0,16% ή το 0,32% των 25 αυτών αιώνων, αναλόγως της μιας ή της δεύτερης θητείας της;

Πρόκειται, βεβαίως, για μία φανταστική ιστορία. Που θα μπορούσε να μην είναι και εντελώς φανταστική. Πρώτος, διότι η πολιτική “σηκώνει” την ίντριγκα και δεύτερον, διότι, κατ’ εξοχήν, οι Έλληνες είναι πλακατζήδες. Μπορεί να μην έχουν χιούμορ, που προϋποθέτει τον αυτοσαρκασμό, αλλά σε πλάκες επιδίδονται, ανεξαρτήτως της θέσης που κατέχουν. Όσον αφορά στις γκάφες, αυτές δεν κάνουν επαγγελματικές ή κοινωνικές διακρίσεις και, επομένως, εντοπίζονται και στην πολιτική. Άρα αποτελούν μια καλή πηγή έμπνευσης.

Στον κήπο της βίλας του εφοπλιστή Αδάμαντα Αδαμαντίου, όπου όλοι οι παρευρισκόμενοι έχουν εκβιαστεί ή ταπεινωθεί σαν δούλοι σε φυτείες από τον οικοδεσπότη, το πολυσυζητημένο ραγού έχει σερβιριστεί σ’ ένα καλοστρωμένο με αραχνοΰφαντο λευκό τραπεζομάντιλο τραπέζι.

Οι δύο δεν αγγίζουν ούτε καν το πιάτο τους και μία δεν πίνει ούτε γουλιά απ’ το κρασί της. Τα βλέμματα όσων κάθονται στο τραπέζι κοιτούν με μίσος τον εφοπλιστή, αλλά και με φανερή αηδία τον διπλανό τους, συμπεριλαμβανομένου και του υπηρετικού προσωπικού που πηγαινοέρχεται. Ώσπου ο Αδάμαντας Αδαμάντιος, μασώντας ίσως ο μοναδικός με όρεξη ένα γευστικότατο κομμάτι κρέατος, πέφτει ξαφνικά νεκρός μπροστά στα μάτια των “έκπληκτων” έξι υποψήφιων δολοφόνων του…

Μια αστυνομική ιστορία που φλερτάρει με το υπαρξιακό και το ψυχολογικό. Με χιούμορ και καυστική ειρωνεία, με συνεχείς ανατροπές και μυστήριο που κλείνει το μάτι στους Δέκα μικρούς νέγρους της Άγκαθα Κρίστι, η συγγραφέας συνεχίζει να σε εκπλήττει μέχρι την τελευταία σελίδα.

Ο “Τελευταίος γενίτσαρος” είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα του τούρκου ιστορικού και συγγραφέα Ρεχά Τσαμούρογλου που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό καθώς μας δίνει πλήθος πληροφοριών γι’ αυτό το δυναμικό σώμα στρατού. Μέσα από μια ιστορία αιχμαλωσίας θα βρεθούμε στην Πόλη του τέλους του 18ου και αρχών του 19ου αιώνα, θα γνωρίσουμε τα ήθη και έθιμα των Οθωμανών, τα πιστεύω και τον τρόπο ζωής των γενιτσάρων καθώς και τις εκστρατείες τους, από τις οποίες δεν λείπουν οι αναφορές στην ελληνική Επανάσταση, ενώ θα παρακολουθήσουμε την ηθική τους κατάπτωση η οποία θα τους οδηγήσει στον τελικό αφανισμό το 1826.