Ξένη Λογοτεχνία

Από την πρώτη κιόλας δολοφονία, αποτρόπαια και φριχτή, ο ντετέκτιβ Καμίγ Βεροβέν ξαφνιάζεται από τη βιαιότητα του εγκλήματος και αντιλαμβάνεται ότι αυτή η υπόθεση δεν θα είναι ίδια με καμία άλλη. Η αστυνομία ανακαλύπτει τα σώματα δύο γυναικών άγρια τεμαχισμένα και τελετουργικά τοποθετημένα σε ένα διαμέρισμα του Παρισιού. Στον τοίχο καρφωμένο το κεφάλι του ενός θύματος και δίπλα ένα αποτύπωμα. Σταδιακά αποκαλύπτονται και άλλα εγκλήματα, εξίσου φρικιαστικά, όσο και αναίτια.

Ο ντετέκτιβ, ιδιόρρυθμος και αντισυμβατικός, αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει με έναν κατά συρροήν μανιακό δολοφόνο, που σχεδιάζει αριστοτεχνικά κάθε έγκλημα. O Βεροβέν, έντρομος, συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος μετρά αντίστροφα όταν και η προσωπική ζωή του θα αποτελέσει μέρος του ανατριχιαστικού σεναρίου που έχει επινοήσει ο δολοφόνος.

Ποιο είναι το αόρατο νήμα που συνδέει όλες αυτές τις άγριες δολοφονίες;

Ένα καταιγιστικό αστυνομικό μυθιστόρημα από έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς. Η πρωτότυπη δομή και η ασύλληπτη ανατροπή κατατάσσουν το “Ιρέν” στα κορυφαία αστυνομικά μυθιστορήματα των τελευταίων ετών.

Τι είναι αλήθεια και τι είναι επινόηση όταν η μεγαλύτερη συγγραφέας αστυνομικών ιστοριών εξαφανίζεται;
Ποιος ο ρόλος του άπιστου συζύγου της και τι έχει να κρύψει από όσους ερευνούν την υπόθεση της εξαφάνισής της;
Τον Δεκέμβριο του 1926 η Άγκαθα Κρίστι εξαφανίζεται. Οι ερευνητές βρίσκουν ένα άδειο αυτοκίνητο στις όχθες μιας βαθιάς και σκοτεινής λιμνούλας και τα μόνα στοιχεία είναι ίχνη από ρόδες τριγύρω και ένα γούνινο παλτό ξεχασμένο μέσα στο αυτοκίνητο – παράδοξο για μια τόσο κρύα νύχτα. Ο σύζυγος της Άγκαθα, βετεράνος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και η κόρη της δεν έχουν ιδέα πού μπορεί να βρίσκεται, έτσι οι Αρχές εξαπολύουν ένα ανθρωποκυνηγητό άνευ προηγουμένου για να ανακαλύψουν τι έχει συμβεί στην ανερχόμενη συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών. Έντεκα μέρες αργότερα, η Άγκαθα κάνει και πάλι την εμφάνισή της, το ίδιο μυστηριωδώς, ισχυριζόμενη ότι είχε πρόσκαιρα χάσει τη μνήμη της χωρίς καμία εξήγηση για την απουσία της.
Το αίνιγμα αυτών των χαμένων έντεκα ημερών εξακολουθεί να παραμένει άλυτο. Η διακεκριμένη συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Μαρί Μπένεντικτ μας εισάγει στον κόσμο της εξαιρετικής αυτής γυναίκας και μας δίνει τη δική της εκδοχή για το μεγαλύτερο μυστήριο της κυρίας Κρίστι.

“Η εξουσία του σκύλου” σηματοδοτεί την επιστροφή μιας από τις πιο δυνατές και ξεχωριστές φωνές της λογοτεχνίας. Κεντρικοί ήρωες δυο αδέλφια – και μια γυναίκα και ένα αγόρι, μάνα και γιος, που η άφιξή τους στο ράντσο των δυο αδελφών κλονίζει μια ήδη εύθραυστη γαλήνη. Από την πρώτη εντυπωσιακή παράγραφο έως την τελευταία λέξη, η φωνή του Τόμας Σάβατζ -και το έντονο πάθος και η σκληρότητα των χαρακτήρων του- αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη του.

Οι ξένοι είναι κίνδυνος. Να εμπιστεύεσαι μόνο τη μαμά και τον μπαμπά. Ο Πιέτρο Τζέρμπερ δεν είναι ένας συνηθισμένος ψυχολόγος. Η ειδικότητά του είναι η ύπνωση και οι ασθενείς του είναι αποκλειστικά και μόνο παιδιά. Συχνά τραυματισμένα, σημαδεμένα από δραματικά γεγονότα ή έχοντας σημαντικές πληροφορίες θαμμένες στην εύθραυστη μνήμη τους, πληροφορίες που χρειάζονται η αστυνομία και οι δικαστές στις έρευνές τους. Ο Πιέτρο θεωρείται ο καλύτερος σε όλη τη Φλωρεντία, γνωστός και ως ο υπνωτιστής των παιδιών. Όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από την άλλη άκρη του κόσμου, από μια Αυστραλή συνάδελφο που του ζητά να αναλάβει μια ασθενή, ο Πιέτρο αντιδρά με αμηχανία και δυσπιστία. Γιατί η Χάννα Χολ είναι ενήλικη. Η Χάννα βασανίζεται από μια έντονη ανάμνηση, που ίσως να μην είναι πραγματική: μια ανθρωποκτονία. Και για να καταλάβει αν αυτό το θραύσμα μνήμης ανταποκρίνεται στην αλήθεια ή είναι ψευδαίσθηση, χρειάζεται απελπισμένα τον Πιέτρο Τζέρμπερ. Η ανάμνηση ανάγεται στην παιδική της ηλικία. Και ο Πιέτρο θα πρέπει να βγάλει στην επιφάνεια το κοριτσάκι που ακόμη υπάρχει μέσα της. Ένα κοριτσάκι με πολλά ονόματα, που έμενε πάντα μακριά από τους ξένους και ζούσε ευτυχισμένο με την οικογένειά του σ’ ένα μαγεμένο μέρος: στο «Σπίτι των φωνών». Εκείνο το κοριτσάκι, στα δέκα του χρόνια, υπήρξε μάρτυρας μιας δολοφονίας. Ή ίσως υπήρξε κάτι περισσότερο από αυτό. Ίσως η δολοφόνος να είναι η ίδια…

Η χηµικός Ελίζαµπεθ Ζοτ απέχει πολύ από τη µέση γυναίκα. Μάλιστα, η Ελίζαµπεθ Ζοτ θα ήταν η πρώτη που θα επεσήµαινε πως δεν υπάρχει µέση γυναίκα. Βρισκόµαστε όµως στις αρχές της δεκαετίας του ’60, και η ανδροκρατούµενη οµάδα της στο Ινστιτούτο Ερευνών Χέιστινγκς στο οποίο εργάζεται έχει µια εντελώς αντιεπιστηµονική άποψη για την ισότητα. Με εξαίρεση το µεγάλο αστέρι της επιστηµονικής κοινότητας, τον Κάλβιν Έβανς, υποψήφιο για το Βραβείο Νόµπελ. Ο Έβανς είναι µοναχικός, ιδιοφυής, συµπονετικός αλλά και άγαρµπος. Και την ερωτεύεται, µα για τι άλλο, για το µυαλό της. Πραγµατική χηµεία!
Όπως όµως η επιστήµη, έτσι και η ζωή είναι απρόβλεπτη. Μερικά χρόνια αργότερα η Ελίζαµπεθ Ζοτ θα βρεθεί ανύπαντρη, µε ένα παιδί κι έναν σκύλο, να παρουσιάζει –όλως παραδόξως– την πιο επιτυχηµένη εκποµπή µαγειρικής της τηλεόρασης. Η ασυνήθιστη προσέγγισή της απέναντι στη µαγειρική αποδεικνύεται επαναστατική. Όσο όµως το κοινό της µεγαλώνει τόσο µεγαλώνει και η δυσαρέσκεια ορισµένων. Γιατί απ’ ό,τι φαίνεται η Ελίζαµπεθ Ζοτ δεν µαθαίνει στις γυναίκες µόνο τα µυστικά της κουζίνας, αλλά κυρίως τους µαθαίνει ότι η θέση µιας γυναίκας είναι έξω από αυτήν. Τις προκαλεί να αλλάξουν τρόπο ζωής.

Γνωρίστε την αντισυµβατική, την ασυµβίβαστη Ελίζαµπεθ Ζοτ.

Το βιβλίο πρόκειται να μεταφερθεί στη μικρή οθόνη με πρωταγωνίστρια την Brie Larson, ενώ το σενάριο υπογράφει η σεναριογράφος της ταινίας «Έριν Μπρόκοβιτς».

Ο Φάμπιο είναι έξι χρονών, έχει δύο γονείς και καμιά δεκαριά παππούδες. Έτσι ακριβώς, καθώς είναι το μοναδικό παιδί της οικογένειας Μαντσίνι. Οι παππούδες του, δηλαδή τα αδέρφια του πραγματικού του παππού, είναι άνθρωποι παράξενοι, νευρικοί, ιδιόρρυθμοι σε βαθμό επικίνδυνο, που μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει μαζί του τον Φάμπιο στο κυνήγι, στο ψάρεμα και σε ένα σωρό άλλες, συχνά ακατάλληλες για μικρό παιδί, δραστηριότητες.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ο Φάμπιο μεγαλώνει χωρίς να συναναστρέφεται συνομηλίκους του. Η πρώτη μέρα στο σχολείο θα είναι γεμάτη εκπλήξεις: υπάρχουν στον κόσμο κι άλλα παιδιά στην ηλικία του, που έχουν πολλούς φίλους και λίγους παππούδες, που διασκεδάζουν μεταξύ τους παίζοντας παιχνίδια με παράξενα ονόματα: κρυφτό, μαντιλάκι, τυφλόμυγα. Ευτυχώς πλάι του έχει έναν στοργικό πατέρα, που δε μιλάει, τα μαγικά του χέρια όμως επιδιορθώνουν ό,τι χαλάει, μια μαμά έτοιμη πάντα να προστατεύσει τον Φάμπιο από τις απογοητεύσεις της ζωής, μια γιαγιά που διευθύνει τα πάντα και μια σοφή φίλη που κυκλοφορεί με στολή πασχαλίτσας.
Μια μεγάλη χαοτική οικογένεια που μοιάζει αήττητη, παρά τη φοβερή «κατάρα» που θέλει τους άντρες της να τρελαίνονται αν δεν έχουν παντρευτεί ως τα σαράντα (απόδειξη οι παππούδες). Κάτι απρόοπτο, όμως, ανατρέπει τα πάντα…
Μέσα από μεγάλες δυσκολίες, ξαφνικούς έρωτες και σημαντικές γνωριμίες, σε μια ροκαμβολική διαδρομή, τρυφερή, συγκινητική και ταραγμένη, ο Φάμπιο θα συνειδητοποιήσει ότι η διαφορετικότητά μας είναι ο θησαυρός που μας κάνει μοναδικούς.

Παρίσι, Αλγέρι, Τελ Αβίβ, Αγία Πετρούπολη: εδώ διαδραματίζεται η συνέχεια της Λέσχης των αθεράπευτα αισιόδοξων.
Ξαναβρίσκουμε τον Μισέλ Μαρινί, που είναι πια δεκαεφτά ετών και έχει μόλις πάρει το απολυτήριο λυκείου. Χασομεράει στο καφέ «Cadran» της Βαστίλης, όπου παίζει φλιπεράκι καθυστερώντας τη στιγμή της εγγραφής του στο πανεπιστήμιο. Τα σχέδιά του; Να πάει να συναντήσει την Καμίγ, που αποφάσισε να ζήσει σε ένα κιμπούτς στο Ισραήλ· να ανακαλύψει τον κόσμο, εξοπλισμένος με τη Leica του· και να ξαναβρεί τη Σεσίλ, την αγαπημένη του αδελφού του, του Φρανκ. Ένθερμος κομμουνιστής, ο Φρανκ δεν επέστρεψε ποτέ από την Αλγερία μετά τη λιποταξία του, προτιμώντας να αφιερώσει τη ζωή του στο να αλλάξει τον κόσμο – ακόμα κι αν χρειαζόταν να αντικαταστήσει το κόκκινο αστέρι με το καλογερικό ράσο…
Παρασυρμένοι στη δίνη των ερώτων και των μυστικών τους, οι τελευταίοι «αθεράπευτα αισιόδοξοι» έχουν όλοι στην καρδιά τους τις μεγάλες προσδοκίες εκείνης της πολυτάραχης περιόδου.
Από την αποαποικιοποίηση ώς την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, από τις οφθαλμαπάτες της καταναλωτικής κοινωνίας ώς τους μυστικιστικούς πειρασμούς, ο Ζαν-Μισέλ Γκενασιά χαράσσει την εποποιία μιας ολόκληρης γενιάς, τη συγκινητική και γενναιόδωρη τοιχογραφία μιας εποχής, το αριστοτεχνικό αφήγημα των ψευδαισθήσεών μας.

Η μέρα αρχίζει άσχημα για την Αδέλα, μια νεαρή Νεοϋορκέζα κουβανικής καταγωγής, όταν την παίρνει τηλέφωνο η μητέρα της Λορέτα. Οι δύο γυναίκες είναι πάνω από έναν χρόνο τσακωμένες, επειδή η κόρη όχι μόνο έχει μετακομίσει στο Μαϊάμι αλλά ζει και με έναν τύπο που η μητέρα δεν εγκρίνει, τον γοητευτικό Μάρκος από την Αβάνα, ο οποίος έχει φτάσει πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Μάρκος διηγείται στην Αδέλα ιστορίες από την παιδική του ηλικία στο νησί, τότε που ζούσε προστατευμένος μέσα σε μια ομάδα φίλων των γονιών του, γνωστή και ως Συμμορία. Κάποια στιγμή εκείνος της δείχνει μια φωτογραφία τραβηγμένη πριν από είκοσι πέντε χρόνια, μια σημαδιακή εικόνα από την τελευταία φορά που βρέθηκαν όλοι μαζί. Εκείνη, που είχε ένα προαίσθημα ότι η μέρα της θα στράβωνε, ανακαλύπτει ανάμεσα στα πρόσωπα και κάποιο που της είναι οικείο. Και τότε μια άβυσσος ανοίγεται κάτω από τα πόδια της. Στο νέο του μυθιστόρημα ο Λεονάρδο Παδούρα μιλάει για τους Κουβανούς που επιβίωσαν στην εξορία και στη διασπορά, σε μέρη όπως η Βαρκελώνη, η βορειοδυτική άκρη των ΗΠΑ, η Μαδρίτη, το Πουέρτο Ρίκο, το Μπουένος Άιρες. Τι έκανε η ιστορία σε αυτούς τους ανθρώπους που κάποτε είχαν αγαπηθεί τόσο πολύ; Τι συνέβη με αυτούς που έφυγαν αλλά και με όσους αποφάσισαν να μείνουν; Πώς τους άλλαξε ο χρόνος; Θα τους ξαναφέρει κοντά ο μαγνητισμός που ασκεί το αίσθημα του ανήκειν και η δύναμη των συναισθημάτων; Ή μήπως είναι όλοι τους πια σαν σκόνη στον άνεμο; Ένα βιβλίο για το τραύμα της διασποράς και τη ρήξη των σχέσεων, και παράλληλα ένας ύμνος στη φιλία, στους αόρατους και πανίσχυρους δεσμούς της στοργής και της εμπιστοσύνης, στην αφοσίωση που έρχεται από παλιά. Ένα ακόμη θαυμάσιο, συγκινητικό έργο από τον Λεονάρδο Παδούρα.

Animal Farm is a satirical allegorical novella by George Orwell, first published in England on 17 August 1945.The book tells the story of a group of farm animals who rebel against their human farmer, hoping to create a society where the animals can be equal, free, and happy. Ultimately, the rebellion is betrayed, and the farm ends up in a state as bad as it was before, under the dictatorship of a pig named Napoleon.
According to Orwell, the fable reflects events leading up to the Russian Revolution of 1917 and then on into the Stalinist era of the Soviet Union. Orwell, a democratic socialist, was a critic of Joseph Stalin and hostile to Moscow-directed Stalinism, an attitude that was critically shaped by his experiences during the May Days conflicts between the POUM and Stalinist forces during the Spanish Civil War. The Soviet Union had become a totalitarian autocracy built upon a cult of personality while engaging in the practice of mass incarcerations and secret summary trials and executions. In a letter to Yvonne Davet, Orwell described Animal Farm as a satirical tale against Stalin («un conte satirique contre Staline»),and in his essay «Why I Write» (1946), wrote that Animal Farm was the first book in which he tried, with full consciousness of what he was doing, «to fuse political purpose and artistic purpose into one whole».
The original title was Animal Farm: A Fairy Story.

Ένα δράμα με όλη τη σημασία της λέξης: ένας κρυφός γάμος, έρωτες ρημαγμένοι από τη μοίρα, τυχαίοι θάνατοι που περιέργως συμβαίνουν την πιο κατάλληλη στιγμή για να επιβεβαιωθεί η κα-τάρα που βαραίνει την οικογένεια.
Μια ιστορία που διαθέτει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια γοτθική νουβέλα: μια νεαρή γυναίκα περιορισμένη σε έναν ζοφερό πύργο, ένας σύζυγος που κρύβει ένα τρομερό μυστικό που την τρομοκρατεί, μια απελπισμένη φυγή γεμάτη κινδύνους και δυστυχίες και η ανηλεής, καταδίωξη από έναν εγκληματία σύζυγο.
Άνθρωποι φεύγουν για ένα ταξίδι και κανείς δεν μαθαίνει ποτέ τι απέγιναν, άλλοι πάνε για κάποιο θέλημα και δεν τους ξαναβλέπει ανθρώπου μάτι και κάποιοι κάθονται στο κατώφλι του σπιτιού τους και αυτή είναι η τελευταία ανάμνηση που έχουν από αυτούς οι γείτονες.
Τρεις μακάβριες ιστορίες από μια χαρισματική συγγραφέα με κομψό λόγο που χωρίς εξεζητημένα στολίδια αναδίνει ευχαρίστηση και ομορφιά από κάθε σελίδα. Γιατί η μαεστρία της Elizabeth Gaskell, αυτός ο τρόπος γραφής της που προκαλεί και νικά τον χρόνο, έγκειται στην τέλεια δημιουργία χαρακτήρων και στον τρόπο με τον οποίο τους τοποθετεί σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερο, το οποίο περιγράφει με θαυμαστή ακρίβεια.

«Αν μπορούσε να δώσει μια εικόνα του μέλλοντος, θα παρουσίαζε μια κοινωνία ζώων που θα είχαν απαλλαγεί από τη φοβία της πείνας και του βούρδουλα, που θα ήταν όλα ίσα, που θα δούλευε το καθένα κατά τις δυνάμεις του, όπου τα δυνατά θα προστάτευαν τα αδύνατα… Αντί για όλ’ αυτά –χωρίς καν να βρίσκει για ποιο λόγο– έφτασαν στο σημείο να μην τολμούν να πουν τη γνώμη τους, να βλέπουν άγρια σκυλιά να περιφέρονται απειλητικά παντού και τους συντρόφους τους να κομματιάζονται αφού πρώτα ομολογούσαν φοβερά κρίματα».

Τα ζώα μιας φάρμας αντιδρούν στην κακομεταχείριση και προχωρούν σε κατάληψη του αγροκτήματος· σχεδιάζουν να δημιουργήσουν έναν παράδεισο δικαιοσύνης, προόδου και ισότητας. Έτσι ξεκινά η διασημότερη πολιτική αλληγορία του 20ού αιώνα η οποία περιγράφει την ιστορία μιας επανάστασης ενάντια στην τυραννία, που πήγε στραβά — και οδήγησε σε ένα άθλιο και τρομακτικό ολοκληρωτικό καθεστώς.
Η Φάρμα των ζώων διαβάστηκε ως σχόλιο για τη σταλινική Σοβιετική Ένωση και παραμένει επίκαιρη: μια διεισδυτική σάτιρα για την εξουσία που διαφθείρει και για τις απολυταρχικές πρακτικές.

«Αν η ελευθερία έχει κάποιο νόημα, αυτό είναι να μπορεί κάποιος να λέει στους πολίτες ό,τι δε θέλουν να ακούσουν». Τζορτζ Όργουελ. «Η ελευθερία του Τύπου», 1943 (από το επίμετρο της έκδοσης)

«Επιχείρησα να αναλύσω τη θεωρία του Μαρξ από τη σκοπιά… των ζώων. Με αυτή τη σκέψη ως αφετηρία, δεν ήταν πλέον δύσκολο να επεξεργαστώ την ιστορία». Τζορτζ Όργουελ, «Πρόλογος για την ουκρανική έκδοση», 1947 (από το επίμετρο της έκδοσης)